ΑΘΗΝΑ 30/5/2008
Eισήγηση Στo ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ της ΓΣΕΕ του Γενικού Γραμματέα της ΓΣΕΕ κ Κ.Πουπάκη
ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ και το ΑΥΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Η παρουσία όλων μας σήμερα εδώ μέσα, και όχι σε διαφορετικές αίθουσες και σε διαφορετικές τριτοβάθμιες οργανώσεις, σηματοδοτεί ότι όλοι έχουμε επιλέξει μια κοινή πορεία
Συνθέτοντας μέσα από τις ιδεολογικές διαφορές-μια κοινή πορεία δράσης προς όφελος όλων των εργαζομένων, ανέργων και συνταξιούχων,
με ένα πλαίσιο και σύστημα αρχών και θέσεων σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος που "Να διασφαλίζεται η ενότητα και η αντιπροσωπευτικότητα",
όπου θα μειώνονται οι παραταξιακοί και ενίοτε κομματικοί ανταγωνισμοί και θα κατοχυρωθεί ένας τρόπος ουσιαστικής και αποτελεσματικής λειτουργίας.
Αφού λοιπόν έχουμε επιλέξει αυτήν την κοινή μας πορεία, έχουμε ταυτόχρονα υποχρέωση να αναλάβουμε μέρος από την ευθύνη που δικαιούμαστε και μας αναλογεί για την πορεία και λειτουργία του συνδικάτου.Κανένας μας πια δεν μπορεί να κοροϊδεύει πλέον κανέναν.Δεν μπορεί η ΓΣΕΕ να αποτελεί θεσμό εκμετάλλευσης κατά το δοκουν και χρησιμοποίησης από κανέναν και για οποιοδήποτε σκοπιμότητα ή λόγο, πολιτικό ή και συνδικαλιστικό
είτε με τις αλαζονικές συμπεριφορές της εκάστοτε πλειοψηφίας
είτε με τις συμπεριφορές μηδενισμού του οργάνου, από δυνάμεις που όμως ταυτόχρονα με τη θέληση τους συμμετέχουν σε αυτήν
είτε φυσικά με δυνάμεις που επιλεκτικά όταν οι δημοκρατικά ληφθείσες αποφάσεις δεν είναι της αρεσκείας τους, προσπαθούν με λαϊκίστικες και ακτιβίστικες ενέργειες να τις υπονομεύσουν, υπονομεύοντας μαζί και την αξιοπιστία του συνδικάτου. Πριονίζοντας το κλαδί που οι ίδιοι πάνω του κάθονται. Δεν μπορεί κανένας να είναι και μέσα και έξω, δεν μπορούν να παρακολουθούν σαν θεατές την πορεία, περιμένοντας κριτικά και μόνιμα στην γωνία αυτούς που αναλαμβάνουν την ευθύνη των αποφάσεων σε κρίσιμες στιγμές από τις οποίες μόνιμα απέχουν. Δεν μπορεί το συνδικαλιστικό κίνημα να γίνει απλά κίνημα διαμαρτυρίας πρέπει να παίρνονται και αποφάσεις…
Από αυτούς τελικά εξαρτάται αν θα πρέπει όλοι να :
συνεχίζουμε να στηρίζουμε μια πλουραλιστική ΓΣΕΕ, πολύχρωμη, ανεξάρτητη, με αποδοχή από την κοινωνία.
Μια ΓΣΕΕ που όλοι μαζί να συνλειτουργούν και θα συναποφασίζουν με δημοκρατικές διαδικασίες.
Μια ΓΣΕΕ ελεύθερη, ακηδεμόνευτη να διεκδικεί αλλά και να συνεργάζεται, να εκφράζει τα δικαιώματα αυτών που εκπροσωπεί χωρίς να ξεχνά ότι τα προβλήματα και οι λύσεις του δεν έχουν χρώμα.Σε μια περίοδο μάλιστα πουΟ ρόλος που θα πρέπει να διαδραματίσει το συνδικαλιστικό κίνημα είναι "σημείο- κλειδί" για τις εξελίξεις και την ομαλή αλλά και επωφελή για το κοινωνικό σύνολο εφαρμογή των όποιων μεταρρυθμίσεων, αφού το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει:
Να βγει επιθετικά κοιτώντας μπροστά από τις εξελίξεις, έτσι ώστε όχι μόνο ν’ αποτελέσει "ανάχωμα", αλλά να διαπραγματευθεί με τους δικούς του όρους υπέρ του κόσμου της απασχόλησης και
να ενεργοποιήσει τις σχέσεις του με τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα, να μεγιστοποιήσει τη συνδικαλιστική πυκνότητα και να ανακτήσει την επαφή του, τόσο με τους "παραδοσιακούς" όσο και με τους νέους τομείς δραστηριότητας.
να περάσει στη διαδικασία αναδιοργάνωσης του τρόπου αντίληψης και λειτουργίας, σε όλα τα επίπεδα, προχωρώντας ακόμη και σε αλλαγές δομικές για να πετύχουμε το στόχο της περαιτέρω ισχυροποίησης των δεσμών του συνδικαλιστικού κινήματος με τον κόσμο της εργασίας, για την επαναφορά συλλογικών δράσεων μπροστά στις προκλήσεις των "μοντέρνων καιρών".
να προχωρήσει στη δημιουργία και οργάνωση νέων θεσμών εκπροσώπησης των απασχολουμένων στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, των εργαζομένων με "ευέλικτες" μορφές εργασίας, καθώς και των ανέργων. Μια κίνηση προς την κατεύθυνση αυτή θα μπορούσε ειδικά γι αυτές και μόνο τις ευέλικτες μορφές-και όπου δεν μπορεί να υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο που είναι η αποτελεσματικότερη μορφή σωματείου-να γίνει σε κλαδικό-κυρίως σε τοπικό επίπεδο, μέσα από έναν επανασχεδιασμό της οργάνωσης λειτουργίας της ΓΣΕΕ, ο οποίος θα πρέπει να γίνει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς αγκυλώσεις.
Εξίσου σημαντικό είναι να διαμορφώσουμε με βάση την πραγματικότητα και τις νέες προκλήσεις το σχέδιο δράσης, και το διεκδικητικό μας πλαίσιο. Όπου οι αλλαγές και η εξέλιξη της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα μπροστά στις νέες ανάγκες της αγοράς και της μετάλλαξης που οι εργαζόμενοι υφίστανται στα "κυριαρχικά δικαιώματα" τους μπορεί να μην έχουν αρνητικά αποτελέσματα, εάν θεσπίσουμε κανόνες μέσα σ' ένα πλαίσιο "υγιούς ανταποδοτικότητας" κοινά αποδεκτό από τους κοινωνικούς εταίρους. Οι εκπρόσωποι του κόσμου της εργασίας οφείλουν να δώσουν αγώνα και μάλιστα σκληρό για να αντισταθμίσουν τη μείωση μέχρι σήμερα των παραδοσιακών δικαιωμάτων, με νέα ωφελήματα-τόσο οικονομικά όσο και θεσμικά, ακόμη έστω και διαφορετικής μορφής-για τους εργαζόμενους. Όσον αφορά τα ζητήματα της καθημερινότητας, καίρια ζητήματα, όπως η ακρίβεια, η άνοδος πετρελαίου, το ασφαλιστικό, και τόσα άλλα χρειάζονται από όλους τους θεσμούς της κοινωνίας υπευθυνότητα και θέληση για την αντιμετώπισή τους.Και η Κυβέρνηση και όλη η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία-ας εξαιρέσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας από την πρώτη γραμμή της αντιπολιτευτικής τους τακτικής, και ας συστρατευθούν σε αυτήν την προσπάθεια και πορεία, με διατύπωση υπεύθυνων θέσεων για τη λύση τους, δεν θα ακολουθήσουν τις κραυγές και υστερίες συνάδελφε Πρόεδρε, θα συνεχίσουμε την ίδια σαν ΔΑΚΕ υπεύθυνη πορεία και κριτική για όλα τα θέματα της καθημερινότητας.
ΑΚΡΙΒΕΙΑ
Το σημερινό φαινόμενο είναι εντελώς απαράδεκτο. Δεν είναι δυνατόν όλα να δικαιολογούνται τάχα από την ελεύθερη αγορά και τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Έχει αποδειχτεί για όσους έλεγαν ότι η ελεύθερη αγορά και ο ανταγωνισμός θα βοηθήσουν ότι όχι μόνο δεν πέφτουν οι τιμές, αλλά αντίθετα τα κάθε λογής καρτελ και ολιγοπώλια λυμαίνονται τον κόπο των μεσαίων και χαμηλών οικονομικά στρωμάτων της κοινωνίας.Η πολιτεία δεν μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα. ʼλλο ελεύθερη αγορά και άλλο ασύδοτη αγορά παραδομένη στα χέρια της κερδοσκοπίας.Η πολιτεία έχει υποχρέωση να βάλει ένα φραγμό στο πανηγύρι που έχει στηθεί σε βάρος του χαμηλόμισθου, του χαμηλοσυνταξιούχου και φυσικά των ανέργων με την προστασία από τον πληθωρισμό, τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις τιμών, την κερδοσκοπία.Έχει υποχρέωση την προστασία του εισοδήματος των εργαζομένων και συνταξιούχων μέσω θέσπισης κανόνων, μέτρων, αλλά και ελέγχου της απελευθερωμένης αγοράς. Καλή η προσπάθεια του αρμόδιου υφυπουργού ανάπτυξης. Και του Γραμματέα καταναλωτή, αλλά χρειάζεται περαιτέρω μέτρα και προσπάθεια από όλους τους συνειδητοποιημένους φορείς. Και δεν είναι δα και ο κατακλυσμός του κόσμου-κατάργηση του οικοδομήματος της φιλελεύθερης οικονομίας, όπως ακούγεται από κάποιες ακραίες δογματικά νεοφιλελεύθερες φωνές, σε όποιο πολιτικό χώρο και αν βρίσκονται σήμερα, η όποια επιβολή διατίμησης-ελέγχου τιμών σε κάποια μεμονωμένα είδη πρώτης ανάγκης και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που διαρκεί η κρίση για να προστατέψει τους πολίτες μπροστά στην ασύδοτη αγορά που κυριαρχείται από κερδοσκόπους. Είναι υποχρέωση της πολιτείας....υποχρέωση και δική τους...Και δεν είδαμε-αυτές τις ίδιες νεοφιλελεύθερες φωνές, να μιλήσουν ποτέ και να καταγγέλλουν ούτε καρτελ ούτε ολιγοπώλια , ούτε τράπεζες που προστατεύονται , ούτε τους απασχόλησε ποτέ η προστασία των δανειοληπτών, το μπλόκο στα κυκλώματα των πλειστηριασμών, και τα ανεξέλεγκτα επιτόκια των πιστωτικών καρτών...Αυτές ίσως οι ακραίες φωνές-από διάφορες κατευθύνσεις προσπαθούν να εμποδίσουν την πολιτεία να πάρει τελικά ουσιαστικά μέτρα για το κράτος των τραπεζών....
ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ-ΔΕΚΟ
Η εξυγίανση και ο εκσυγχρονισμός των δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων μη κρυβόμαστε είναι εντελώς απαραίτητος.Η πραγματικότητα είναι ότι ο παγκοσμιοποιημένος και χωρίς όρους ανταγωνισμός σήμερα είναι τεράστιος με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κλυδωνισμοί ακόμη και σε μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες προσπαθούν να βρουν διεξόδους επιβίωσης. Ιδιαίτερες πιέσεις σε ολόκληρο τον κόσμο δέχονται κυρίως οι μέχρι πριν λίγα χρόνια κρατικές μονοπωλιακές επιχειρήσεις, οι οποίες στραγγαλίζονται στο βωμό της ανάδειξης ανταγωνιστών.Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε παράλληλα ότι η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και η καθημερινή ανάγκη για νέες και αναβαθμισμένες υπηρεσίες προς το καταναλωτικό κοινό μπροστά στον ανταγωνισμό κ την απελευθερωμένη αγορά χρειάζεται
Αλλαγή του τρόπου θεώρησης της διαχείρισης και αξιοποίησης των κρατικών υποδομών, οι οποίες αποτελούν μέσα παροχής αγαθών κοινής ωφελείας.
Τοποθέτηση ορίων ανάμεσα στο "που αρχίζει" και "που τελειώνει" το συμφέρον των πολιτών, "που ξεκινά" και "που σταματά" το κέρδος και τα "θέλω" των ιδιωτικών συμφερόντων αλλάζοντας αποφασιστικά και ριζικά την εξάρτησή τους από το κράτος με στόχο την ένταξή τους παραγωγικά και ανταγωνιστικά στην ελεύθερη αγορά.
λειτουργώντας φυσικά με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και στρατηγικές συμμαχίες εάν απαιτείται για να τις καταστήσουν ικανές, ώστε να σταθούν όρθιες να επιβιώσουν μπροστά στις δυσκολίες που προκαλούν οι νέες συνθήκες του διεθνούς πλέον ανταγωνισμούμε διαχωρισμό Ιδιαίτερα βέβαια στην περίπτωση αυτή-κάτω από διαφορετικό πρίσμα-επιχειρήσεις που παρέχουν ζωτικής σημασίας υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ όπου θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε κάθε περίπτωση για λόγους εθνικού συμφέροντος:
η διατήρηση των δικαιωμάτων της ελληνικής πολιτείας στην επιχείρηση,
και τα συμφέροντα και δικαιώματα τόσο των καταναλωτών όσο και των εργαζομένων σε αυτή.Φυσικά και σε αυτές της εθνικής σημασίας κρατικές υποδομές θα πρέπει να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα εξυγίανσης, αναδιοργάνωσης, εκσυγχρονισμού ώστε να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν στον σκληρό ανταγωνισμό της απελευθερωμένης αγοράς, αφού έναντι οποιουδήποτε τιμήματος πρέπει να παραμένουν στον έλεγχο του Κράτους. Διασφαλίζοντας έτσι μ' αυτό τον τρόπο την ασφάλεια, την απρόσκοπτη παροχή υπηρεσιών και τη σωστή τιμολογιακή πολιτική για όλους τους πολίτες της χώρας-ζητήματα που ο ρόλος του Δημοσίου πρέπει να είναι και να παραμείνει αποφασιστικός.Με μεταρρυθμίσεις που θα τυγχάνουν της ευρύτερης αποδοχής των εργαζομένων σε αυτές, Χωρίς δημιουργία αρνητικών επιπτώσεων για τους παλιούς εργαζόμενους, αλλά και χωρίς έλλειψη προστατευτικού εργασιακού δικτύου για τους νέους, ώστε να μην δημιουργούν εργαζόμενους δύο ταχυτήτων και εργασιακές ανισότητες.
ΟΤΕ'
Ετσι και με τις Τηλεπικοινωνίες που τους τελευταίους μήνες, τα μάτια όλων μας είναι στραμμένα στις εξελίξεις που λαμβάνουν μέρος στον μεγάλο Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος. Είναι αλήθεια ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, ο κλάδος των τηλεπικοινωνιών γιγαντώθηκε μέσα από την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και οι τηλεπικοινωνίες παρουσιάζουν από πολλές απόψεις μεγάλο ενδιαφέρον. Και όπως όλοι διαπιστώνουμε, προσελκύουν ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον οικονομικών κολοσσών. Έτσι και στον "δικό" μας, τον ελληνικό ΟΤΕ, ήταν εξαρχής εμφανές ότι θα έπρεπε να υπάρξει άμεσος επανασχεδιασμός στις ασκούμενες πολιτικές στον τομέα των τηλεπικοινωνιών και μάλιστα στον τρόπο χειρισμού ζητημάτων στρατηγικού χαρακτήρα για τη χώρα μας.Γι' αυτό και εμείς είπαμε εξαρχής:
"Ναι" στην μεταρρύθμιση, εξυγίανση, αναδιοργάνωση, εκσυγχρονισμό του ΟΤΕ, και το στηρίξαμε μάλιστα με όλα τα μέσα.
"Ναι" στη διαμόρφωση ενός πλαισίου που θα του δώσει τη δυνατότητα επιβίωσης μπροστά στον διαρκώς αυξανόμενο ανταγωνισμό,
"Ναι" στην ανάπτυξη στρατηγικών συμμαχιών του ΟΤΕ με άλλες εταιρίες.
"Ναι" σε μια προσπάθεια αλλαγής του τρόπου θεώρησης της διαχείρισης και αξιοποίησης συνολικά των κρατικών υποδομών οι οποίες αποτελούν μέσα παροχής αγαθών κοινής ωφελείας.
Όμως σήμερα-με το ανοιχτό παράθυρο από τις προηγούμενες κυβερνητικές πολιτικές- αφού ο τρόπος με τον οποίο "χθες" σχεδιάστηκε το "σήμερα", όπου είχε παραχωρηθεί το 67% του ΟΤΕ (και ας πάψουν κάποιες σήμερα πολιτικές δυνάμεις σαν κλαίουσες χήρες να σκίζουν τάχα υποκριτικά τα ιμάτιά τους και μάλιστα να τάζουν επανακρατικοποίηση. Ποιοι; Aυτοί που "δούλεψαν τον λαό με την μία μετοχή" και μετά τον ξεπούλησαν) - δίνει την ευκαιρία να προωθούνται καταστάσεις σε σχέση με τις οποίες και εμείς αλλά και το σύνολο του κόσμου της εργασίας είμαστε εντελώς αντίθετοι.
Και λέμε
Όχι στην παράδοση του ΟΤΕ σε ξένα χέρια, και αυτό το λέμε για όσους επικαλούνται το επιχείρημα «να καταστήσουμε τον ΟΤΕ κέντρο τηλεπικοινωνιών στην Βαλκανική και όχι μόνο"... Ποιανού όμως ΟΤΕ υπερήφανοι;
Όχι στην παραχώρηση κρατικών υποδομών που χαρακτηρίζονται εθνικής σημασίας και που πρέπει έναντι οποιουδήποτε τιμήματος να παραμένουν στον έλεγχο του Κράτους.
ΌΧΙ στην παράδοση της εθνικής ασφάλειας της απρόσκοπτης παροχής υπηρεσιών για όλους τους πολίτες της χώρας και τη σωστή τιμολογιακή πολιτική.
ΌΧΙ στην παράδοση της περιουσίας του Οργανισμού, το μέλλον των θυγατρικών & τη στρατηγική που θα ακολουθηθεί στην ανάπτυξη του, και φυσικά δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε λογικές-πέρα από την αναγκαιότητα στρατηγικής συμμαχίας, την επιλογή να φτάσει ένας κερδοφόρος οργανισμός στο 5%;
ΌΧΙ στην παράδοση των εργασιακών σχέσεων σε μια εταιρία που έχει επανειλημμένα καταδικαστεί από τα διεθνή συνδικάτα, και τους Έλληνες εργαζόμενους για την αποικιακού χαρακτήρα λειτουργία της με μόνο γνώμονα την αύξηση των κερδών της καταπατώντας κάθε έννοια σεβασμού εργασιακών δικαιωμάτων και νομοθεσίας.
Έχουμε ξαναπεί και επαναλαμβάνουμε ότι ο ρόλος του Δημοσίου πρέπει να παραμείνει αποφασιστικός. Δεν δεχόμαστε ούτε την παραμικρή απόκλιση από αυτό το δεδομένο. Στηρίζουμε τον αγώνα των εργαζομένων για έναν ΟΤΕ ισχυρό στο ανταγωνιστικό περιβάλλον κάτω από δημόσιο έλεγχο.
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Ζητάμε από την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει και το Ασφαλιστικό. Ο νόμος "μπάζει" από αρκετά σημεία του, δεν αντιμετωπίζονται τα δυσεπίλυτα προβλήματα του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Και στο σημείο αυτό, για τα κενά στον Νόμο, βασικές ευθύνες έχει το Συνδικαλιστικό Κίνημα, με την άρνησή του μέχρι σήμερα να συμμετάσχει στον διάλογο για το Ασφαλιστικό, όπου θα είχαμε σαν εργαζόμενοι την ευκαιρία να προστατέψουμε τους ασφαλισμένους από όποιες δυσμενείς συνέπειες. Το Ασφαλιστικό χρειάζεται να εξεταστεί και μέσα από κοινωνική και όχι μόνο οικονομική σκοπιά. Κάποιος πρέπει επιτέλους να ενδιαφερθεί και για όσους ζουν με συντάξεις πείνας. Κι ας μην αντιμετωπίζουν τέτοιους όρους κάποιοι ως λαϊκισμό, γιατί για μια διαρκώς διευρυνόμενη μερίδα πολιτών είναι μια καθημερινή πραγματικότητα. Συμφωνώ για την επιστροφή των δομημένων και αδόμητων αλλά όλων των εποχών. Ούτε συμψηφισμοί, ούτε επιλεκτικές αναφορές κατά πόσο συμφέρει τον πολιτικό φορέα.
ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Ας σταματήσουν οι όποιες δημόσιες ή και με διάφορες διαρροές για την περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και ας επικεντρωθούμε:
Στην προώθηση πολιτικών για τη δημιουργία ενός σύγχρονου και σταθερού εργασιακού περιβάλλοντος και μέσα σε ένα πλέγμα προστασίας των εργαζομένων.
Στην αυστηρή εφαρμογή της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, στήριξη και ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών, με ιδιαίτερη βαρύτητα στους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων στον Ιδιωτικό και Δημόσιο Τομέα.
Στην διατήρηση, προστασία και σεβασμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ΣΣΕ.
Ας δούμε ξανά το θέμα μιας μόνιμης και σταθερής απασχόλησης για όλους, ας ξαναδούμε το θέμα των συμβασιούχων με ουσιαστικές παρεμβάσεις. Να ξεκινήσουμε άμεσα τις διαδικασίες για τη δημιουργία μιας ομάδας καθαρών τεχνοκρατών, νομικών κοινής αποδοχής που δεν θα δίνουν εντύπωση πολιτικής εκμετάλλευσης, οι οποίοι θα διερευνήσουν κάτω από τη σκέπη της ΓΣΕΕ-και σε άμεση και αγαστή συνεργασία με τα μέλη όλων ανεξαιρέτως των παρατάξεων-τρόπους οι οποίοι μέσω της νόμιμης οδού αλλά και της συνδικαλιστικής διεκδίκησης θα οδηγήσουν σε μια συνολική λύση του προβλήματος.
ΠΑΙΔΕΙΑ
Είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι εντελώς απαραίτητη μια μεταρρύθμιση με όσο το δυνατόν γίνεται μεγαλύτερη κοινωνική συναίνεση. Μια μεταρρύθμιση στην οποία θα πρέπει να προσαρμοστούν τα πανεπιστήμια για να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις.Για να πάψουν στο όνομα δήθεν προοδευτικών αντιλήψεων να την πληρώνουν τελικά τα λαϊκά στρώματα, δηλαδή οι πιο φτωχοί, οι οποίοι προσδοκούν σε ένα καλύτερο επίπεδο μόρφωσης, σε ένα καλύτερο μέλλον μέσω της δημόσιας παιδείας. ʼλλωστε οι έχοντες και σήμερα έχουν τη δυνατότητα να στέλνουν τα παιδιά τους σε όποιο πανεπιστήμιο επιθυμούν λόγω οικονομικών δυνατοτήτων.Θεωρώ ότι πρέπει να ανοίξει το θέμα της παιδείας, συνολικότερα. Μέσα από την καλοπροαίρετη συζήτηση όλα τα ζητήματα βρίσκουν τις λύσεις τους.Όσοι αρνούνται να κάτσουν στο τραπέζι του διαλόγου, όσοι δε σέβονται στοιχειώδης δημοκρατικές διαδικασίες όπως βλέπουμε σήμερα με τις Πρυτανικές εκλογές, είτε αδιαφορούν για τα εκατομμύρια των ευρώ που κάθε χρόνο απορροφώνται από τα πανεπιστήμια χωρίς το απαιτούμενο αποτέλεσμα, είτε εθελοτυφλούν μπροστά στο χαμηλό επίπεδο της παιδείας, είτε δε νοιάζονται για το εάν κάποιες «φατρίες» συνεχίσουν να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα και να λειτουργούν σε βάρος των φοιτητών και των καθηγητών που μοχθούν για το καλύτερο.Σύγχρονα, αναβαθμισμένα, δημόσια πανεπιστήμια δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε από κανένα μη κερδοσκοπικό ή και καθαρά ιδιωτικό φορέα.
Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.Παρά τα θετικά βήματα, δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε πλήρως ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.'Ομως τη συγκεκριμένη στιγμή φτάσαμε στο "μάξιμουμ" των εφικτών επιδιώξεών μας, αφού κινείται μέσα στο στόχο μας, για σύγκλιση με το μέσο όρο των ευρωπαϊκών μισθών.Όμως δεν μπορούμε να μην καταδικάζουμε λογικές υπονόμευσης του θεσμού των Συλλογικών διαπραγματεύσεων, με την άρνηση ορισμένων Τραπεζιτών να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, στοχεύοντας στην υπονόμευση της κοινωνικής συναίνεσης που προσπαθεί να επιτυγχάνει σε κάθε περίπτωση η πολιτεία.'Εχουν γίνει κράτος εν κράτει και με την ακρίβεια του χρήματος, ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή ακρίβεια, που μαστίζει τα ελληνική νοικοκυριά.Ζούμε υπό την αυθαιρεσία των τραπεζιτών. Δείχνουν να αυτονομούνται, να περιφρονούν και την Δικαστική εξουσία, γιατί, την πολιτική εξουσία, όχι μόνο την περιφρονούν αλλά και την προκαλούν.Είχαμε τον κύριο Γκαργκάνα που για χρόνια οι τεχνοκρατικές του απόψεις προκάλεσαν την κοινωνία και εξέθεταν την πολιτική ηγεσία, μια και ζητούσε μισθούς πείνας για τους εργαζομένους αλλά καθόριζε ταυτόχρονα χλιδάτες αποζημιώσεις για τον ίδιο. Αυτός ο κύριος δεν εννοεί να ξεκολλήσει από πάνω μας, και ενώ έληξε η θητεία του προσπαθεί να αφήσει το στίγμα του:
είτε με τις μαζικές προαγωγές-τοποθετήσεις που κάνει σαν παλιός πολιτικάντης πριν τη φυγή του,
είτε μεθοδεύοντας την ανακήρυξή του σε επίτιμο Διοικητή, λες και αυτό πρόκειται να αλλάξει την εικόνα που αφήνει πίσω του.
Τώρα έχουμε έναν άλλον διορισμένο από την πολιτεία και αυτόν καλοαμειβόμενο σαν τον προηγούμενο-τραπεζίτη, όπου το ίδιο προκλητικά περιφρονεί τους πάντες και τα πάντα. Αλλά πάνω απ' όλα περιφρονεί το κοινωνικό και πολιτικό μας σύστημα γιατί ο κύριος Αράπογλου δεν κάνει τίποτε άλλο με την άρνησή του στη συλλογική διαπραγμάτευση, από το να συμβάλλει όσο κανείς άλλος στην υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής ειρήνης.Απαιτούμε πλέον από τη πολιτική εξουσία να βάλει φραγμό στη δικτατορική αυθαιρεσία των τραπεζιτών. Θα πρέπει :
H 'Ενωση Ελληνικών Τραπεζών, να διαδραματίσει και σε αυτό το σημείο το ρόλο της, ο οποίος δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σε δημοσιοσχετίστικες εκδηλώσεις και μάλιστα όπως κάθε φορά την βολεύει.
Ο ΣΕΒ, μέλη του οποίου είναι οι Τράπεζες, δεν μπορεί να βγάζει έξω την ουρά του βλέποντας όλα τα ζητήματα της κοινωνίας αφ' υψηλού, προσποιούμενοι ότι δεν τους αφορούν, για να αποποιηθούν με αυτόν τον τρόπο τις δικές τους ευθύνες.
Η πολιτεία, για τις Τράπεζες που οι διοικήσεις τους έχουν διοριστεί από αυτήν, οφείλει να υπενθυμίσει ότι ελεύθερη αγορά δεν σημαίνει ασύδοτη αγορά και ότι οι κανόνες της Δημοκρατίας, επιβάλλουν σεβασμό στους θεσμούς που είναι αναγκαίοι για την κοινωνική συνοχή.
Με ευθύνη και του κράτους θα πρέπει να προστατευθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και οι συλλογικές συμβάσεις:
Γιατί αυτό απαιτεί το Σύνταγμα.
Γιατί ο κοινωνικός διάλογος και η κοινωνική συναίνεση αποτελούν για μας συστατικό στοιχείο της Φιλελεύθερης ιδεολογίας μέσα στα πλαίσια λειτουργίας της Δημοκρατίας.
Γιατί στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς η απουσία κανόνων και θεσμών που να λειτουργούν ισομερώς, θα δημιουργήσει καθεστώς ζούγκλας που θα επιβιώνει μόνο ο ισχυρότερος.
Γιατί η ανατροπή του κοινωνικού μοντέλου που υπάρχει χάριν σ' αυτούς τους θεσμούς θα επιφέρει διάσπαση του κοινωνικού ιστού.
Γιατί τα εισαγόμενης προέλευσης οικονομικά και κοινωνικά μοντέλα είναι ξένα προς την κλασική Ευρωπαϊκή και ιδιαίτερα την Ελληνική κουλτούρα και μόνο σοκ μπορούν να προκαλέσουν.
Και εν κατακλείδι, η αδυναμία αντιμετώπισης
της ακρίβειας λόγω της ανόδου των διεθνών τιμών πετρελαίου και τροφίμων,
της ακρίβειας λόγω των κερδοσκόπων στην ελληνική αγορά, μονοπωλίων ολιγοπωλιων και κάθε λογής καρτελ,
της αδυναμίας συγκράτησης του ανερχόμενου σήμερα σε 4,6 πληθωρισμού,
της προσπάθειας υπονόμευσης των κλαδικών συμβάσεων-καταργώντας και περιφρονώντας θεσμούς.
'Ισως θα πρέπει σύντομα να μας οδηγήσει και αυτό μπορούν να το κάνουν μόνο όσες παρατάξεις παίρνουν πάνω τους τις ευθύνες των αποφάσεων, δεν κρύβονται και δε λαϊκίζουν σε καταγγελία της ισχύουσας συλλογικής σύμβασης εργασίας-και επαναδιαπραγμάτευση της-σε νέα βάση, αν έχουν ήδη μεταβληθεί σημαντικά οι συνθήκες, για να συμπεριλάβουμε και τις κλαδικές αφού κάποιοι τις αρνούνται.Για να αντιμετωπίσουν στο δρόμο όλη την κοινωνία, όσοι προσπαθούν να γίνουν κράτος εν κράτει, τραστ, καρτέλ, ολιγοπώλια, τραπεζίτες, και κερδοσκόποι, όσοι έπαψαν να σέβονται θεσμούς και την ανάγκη επιβίωσης των χαμηλών στρωμάτων της κοινωνίας, που αποτελούν και την πλειοψηφία της.
